Beklentilerle yaşanılanları kıyaslıyor sanırım nefs. İstediklerini
almaya çalışıyor her gördüğünden yaşadığı durumdan. Sonuçları nedir? Neler
doğurur sorgulamıyor. Hep onu kör etmeye çalışmak bundan geliyor sanırım
görmesin, almasın, istemesin. Ağlamasın…
Farkındalığı yüksek, üçüncü gözümüz olabilir mi öyleyse
nefs? En acımasız yanımıza da tekabül edebiliyor ; içimizdeki en BEN e eşit geliyor olabilir mi? Gizemi
seviyor, yalan söylemekten korkuyor olabilir mi?
Pek nefsimiz dediğimiz şey isteklerinin bu kadar peşinden
giderken, doğrularını kovalarken biz neden onu kör etme gereği duyuyoruz? Onu kör
ettiğimizde ödül bile alacağımızı düşünmek neden bu kadar sorgulama götürmüyor(?)
Düşününce bizim günahlarımızı göz önüne seren tarafımız
olabilir nefs. O istiyor biz değil. O yaptırıyor biz değil.
Ya beyin?
Hayatımız boyunca helebilmem % … sını kullandığımız şey. Televizyonu ne
kadar aptal kutusu olarak görüyorsakta elimizdeki masum kumandaya benzettiğimiz
karmaşık yapı?
Ya benlik dediğimiz şey.
Hani uğruna bir ömür yaşadığımız.
.jpg)